PREMIERA 21.04.2023, GODZ. 18:00
Duża Scena
W ramach Dni Dramaturgii 60+
reżyserię czytania tekstu Wandy Majer „Bomba pani Hrabiny. Groteska raczej katastroficzna” przygotuje Maja Kubacka.
Kilka słów o Mai:
Absolwentka Wydziału Sztuki Lalkarskiej Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie Filii w Białymstoku (1997). Czynna zawodowo aktorka teatru formy, która postanowiła powrócić na uczelnię w roli studentki kierunku Reżyserii Teatru Lalek. Obecnie studiuje na III roku w toku indywidualnym. Jej doświadczenie zawodowe związane jest głównie Groteską w Krakowie (1997-2022).
Asystentka reżysera w Akademia Sztuk Teatralnych im. S. Wyspiańskiego w Krakowie, przy spektaklu dyplomowym Wydziału Aktorstwa Dramatycznego Cześć…jestem Sara, w reżyserii Tomasza Wysockiego (2021-2022). Wyróżnienie na Ogólnopolskim Festiwalu OFF MAT Kraków za spektakl Mam wam coś do powiedzenia na podstawie Mary, łowczyni skamielin Aleksandry Zielińskiej. (etiuda egzaminacyjna z przedmiotu technika pracy z aktorem w planie lalkowym przygotowana, opieka Bernarda Bielenia, 2021)
Jako reżyserująca aktora ma na swoim koncie własne realizacje, m.in.: Nieudany krewniak – spektakl na podstawie życia i twórczości Karola Wójciaka Heródka z Lipnicy Wielkiej na Orawie (2012) oraz Nasz Heródek lipnicki. Posiad teatralny – projekt z udziałem społeczności lokalnej górali orawskich (2017).
Stypendystka Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego Bogdana Zdrojewskiego w kategorii Teatr (2012).
Maja o projekcie
Zaproszenie do wzięcia udziału Dniach Dramaturgii traktuję jako wyróżnienie. Poniekąd będzie to mój powrót na scenę Szaniawskiego. To tutaj odbyła się prezentacja spektaklu „Nieudany krewniak” w ramach X Jubileuszowych Wałbrzyskich Fanaberii Teatralnych w 2012 roku. Wybrałam tekst Wandy Majer „Bomba pani Hrabiny”, bo… jest wybuchowy. Domaga się wyrazistego podania, wyrazistych typów. Na ten moment nie chcę za wiele zdradzić, zacytuję tylko wstęp autorki: Rzecz dzieje się współcześnie w \ dawnym Pałacu, dziś Domu Opieki Społecznej.\
Głównymi bohaterkami tekstu są trzy hrabianki herbu Kozokura, ale równie ważne będą przywoływane przez nie postaci z przeszłości – dalekiej – najmłodsza z nich ma 90 lat. W związku z tym szykujemy pewną niespodziankę obsadową. Istotny jest podtytuł tekstu określający gatunek w jakim będziemy się poruszać – „groteska katastroficzna” – co otwiera szerokie możliwości, dlatego zastosujemy środki teatru formy, które na gruncie groteski się sprawdzają.
Maja o sobie
Przeczuwam, że ta realizacja będzie cennym doświadczeniem pod względem czysto reżyserskim, ale i spotkaniem o specyficznej temperaturze. Zespół Szaniawskiego jest wszechstronny, stworzony do pewnego typu wyzwań, a i sama jestem mieszanką wybuchową (co powinno dobrze zadziałać w kontekście tytułu tekstu). Moje wybory środków scenicznego wyrazu z pewnością ukształtowały dwa nurty. Z jednej strony to praca w teatrze Groteska, gdzie zetknęłam się z klasycznym rzetelnym traktowaniem animacji lalek i tradycją maski teatralnej. Z drugiej, to kontakt z teatrem off’owym (Teatr Hothaus, Teatr Barakah, scena witkacego [:] wro), który dał mi otwarcie na inne myślenie o teatrze. A na to wszystko nakłada się jeszcze filtr Akademii. Obecnie zawdzięczam zdobywanie warsztatu reżysera, a lata temu dała umiejętności zawodowe i wywarła ważny wpływ na kształtowanie mojej wrażliwości artystycznej.
Dziękuje Muzeum Historycznemu Miasta Krakowa za wsparcie i udostępnienie praw do wykorzystania w czasie Dni Dramaturgii skanu fotografii pochodzącej ze zbiorów muzeum. Przedstawia Janinę Gałuszkową ze znajomą i kotem, autor fotografii niestety – nie jest znany. Wiek fotografii to lata 30. XX wieku. Wydaje mi się, że jest na nim także Henrietta…