Spektakl powstał w ramach obchodów 60-lecia działalności Teatru Dramatycznego w Wałbrzychu. Teatr, który od lat był kolebką awangardy, artystycznych eksperymentów, miejscem startu dla reżyserek i reżyserów proponujących spektakle odważne, nowoczesne i bezkompromisowe właśnie takim przedstawieniem obchodzi swoje święto. Przedstawienie Marcina Libera wpisuje się idealnie w linię twórczej odwagi, jaka cechowała i wciąż cechuje wałbrzyską scenę.
Spektakl opiera się na króciutkim fragmencie dzieła Rabelais’go, jednak Jan Czapliński (autor adaptacji i dramaturgii) rozwinął go nadzwyczaj mądrze przy pełnym zachowaniu ducha i rubaszności powieści, uzupełniając go też o odniesienia do kultury i współczesności. Założony przez ojca Jana tytułowy klasztor to opactwo na opak, gdyż jego członkowie kierować się mieli zasadą wolności, przyjemności i robienia tego co chcą, kiedy chcą i z kim chcą. Liber i Czapliński wprzęgają jednak tę utopijną wizję w bardzo ludzki bieg wydarzeń – szybko okazuje się, że przyjemność to tak naprawdę ciężka praca, a wynikające z niej (przymusowe) zadowolenie z rozkoszą ma mało wspólnego. W tej zamkniętej społeczności odzwierciedlenie znajdują postawy znane nam z nieutopijnej codzienności – ksenofobia, kompulsywne próby wpasowania się w panujące standardy czy nawet potrzeba biurokratycznej organizacji życia (cyklem przyjemności cielesnej rządzi w opactwie tabelka). Autorzy dochodzą więc do wniosku, że człowiek nie potrafi wyzbyć się pewnych wdrukowanych mu zachowań, nawet w groteskowym świecie bezwzględnej przyjemności.
Na scenie obecny jest prawie cały zespół aktorski wałbrzyskiego teatru – choć czuć, że są zgranym organizmem, każdy otrzymuje możliwość, by indywidualnie zabłysnąć talentem. Spektakl jest przezabawny, przemyślany, dobrze zrealizowany i ogląda się go z dużą przyjemnością, która jest przecież jego tematem przewodnim. Wspaniała to celebracja teatralnego jubileuszu!

Mateusz Michalski,
instarecenzja @na.sztuki
[link do źródła]